احساس میکنم استرس و فشاری که امسال تحمل کردم داره از پا درم میاره دیگه.
روی تمام زندگیم تاثیر گذاشته. اخلاق و برخوردم افتضاح شده.
این قطعیه اینترنت اخیر تا همین لحظه 4 ماه از زندگی عقبم انداخته بخاطر نرسیدن به ددلاین ثبت نام و اگه ادامه داشته باشه میتونه تا یکسال از زندگیمو بسوزونه.
خیلی کلافم.
از یه طرف تو این وضعیت یاد افرادی میافتم که واقعا آزارم دادن با رفتار و حرفاشون, که حالمو بدتر میکنه.
در حالی که صدا و سیمای خودمون تمامی خبرای مرتبط با کوچکترین تظاهرات و تجمعات در سرتاسر دنیا رو پوشش میده, موقعی که توی کشور خودمون حرکاتی صورت میگیره در کسری از ثانیه از نظر ارتباطی به کره شمالی تبدیل میشیم.
نه اینترنت درست درمونی میمونه نه اجازه ای به خبرنگار خارجی داده میشه.
اگه این همه دورویی و دروغ دورمون میبینیم اصلا نباید تعجب کنیم. ما مردم عموما توسط سیستم تربیت میشیم.
مستندی میدیدم در مورد نحوه ی تصمیم گیری انسانها
واقعا جالب و کاربردی بود. جدا از اشاره به اینکه تصمیم اشتباه یجورایی غیر قابل اجتنابه و بخشی از انسان بودنه بخش علمی مستند واقعا جالب بود
خلاصه ی کلام این بود که ذهن انسان دارای دو سیستم متفاوت برای تصمیم گیریه.
سیستم اول در واقع از تجربیات گذشته کما اینکه اشتباه هم باشن استفاده میکنه و به سرعت و بدور از منطق تصمیم گیری میکنه که قطعا اشتاباهات زیادی رو هم در پی داره. مثلا وقتی از ما پرسیده میشه 2+2 چند میشه بدون هیچ تحلیل منطقی ای جواب رو میدیم یا اگر از ما خواسته بشه که در مورد موضوعی که پیشتر تصمیم مشابهی توی اون زمینه رو گرفتیم تصمیمی بگیریم خیلی سریع ذهنمون به تصمیمات و نتایج گذشته اقتدا میکنه و تصمیم گیری میکنه
سیستم دوم سیستم پیچیده تره و با تحلیل و منطق کار میکنه. برای مثال هنگامی که ما با سوال 22*7 مواجه میشیم این سیستم فعال میشه و ذهن وارد محاسبات و تحلیل میشه تا پاسخ درست رو بده و سیستم اول تصمیم عجولانه کاملا غیرقابل استفاده و غیر فعال میشه.
با کمی دقت به رفتار خودمون و اطرافیانمون میشه فهمید که داریم از کدوم سیستم تصمیم گیری استفاده میکنیم.
با علم به اینکه ذهن هر انسان روزانه هزاران تصمیم میگیره, گاهی وقتا یک لحظه مکس واسه سویچ کردن بین دو سیستم کافیه
چنان پر از خشم و نفرت و کینه ام بخاطر وضع موجود که واقعا هر کاری از دستم بر میاد.
این فشار های عصبی و روحی, این خودخوریا مطمئنا تاثیرات ناجوری رومون میذاره و چقدر ذهتم پر از ترس اثرات دائمی و بلند مدته
آیا حمایت همه جانبه و بلند مدت ما مردم از صنعت خودروسازی از طریق خرید محصولات ایرانی تاثیری در کیفیت محصولات این صنعت گذاشته ؟
امروز در مورد آینده ی ایران نا امید تر از همیشه ام.
رو به جلو رو به افق
"It is true that we all are going to die one day, but that does not mean we must give up and stop trying at all. We are given an opportunity called lifetime that we must make the most of it"
دوست !
دارم کم کم به این نتیجه میرسم که افرادی که سال های زیادی فکر میکردم دوست صمیمیمن درواقع فقط دوست معمولی ان
و اینکه وقت زیادی رو باشون بگذرونم اونا رو دوست صمیمی نمیکنه
خودشونم دارن این مسئله رو متوجه میشن که دارم دور میشم ازشون
و راضی ام از این موضوع .مدت زمان طولانی حضور شخصی تو زندگی آدم دال بر همیشگی بودنش نیست
رفتنی ام از جمعتون از این هوا از این دمو دود
همه چیمو جمعو جور کردم ریختم تو این چمدون
به همه چیم گند زدین هر رنگی شدم رنگ زدین
بریدین دوختین مغزمو کردین تو کف تمیز
گفتی رنگ شب با صبح فرق نداره گفتم حق با تو
د وقتی دهن وا کن که میخوری نخورم منم پاشو
تو دروغو دوست داری این لباس دو روئو دوست داری
دروغ کنار رویا یا حقیقتو گوش مالیش ؟؟؟
